Aranđelovac, grad izdašnih prirodnih resursa

Aranđelovac - Između venca Bukulja - Venčac, s jedne, i Orašačkog brda, s druge strane, smestio se Aranđelovac, jedan od značajnijih privrednih i kulturnih centara Šumadije. Aranđelovac je relativno mlado naselje, nastalo 1837. godine naredbom knjaza Miloša (Obrenovića) da se ušore sela Vrbica i Orašac. Varošica se zvala Vrbica sve do 1859, kada joj je Knjaz Miloš nadenuo ime Aranđelovac, prema crkvi Svetog Arhanđela koju je prethodno podigao.

Od tada do danas, Aranđelovac je narastao u poveliku šumadijsku varoš čiji je svojevrsni brend Bukovička banja. Nastala kraj izvora tople i hladne mineralne vode i smeštena u samom centru grada, Bukovička banja već decenijama unazad svojom turističko-rehabilitacionom ponudom i kulturnim sadržajima (manifestacija Mermer i zvuci) predstavlja značajan razvojni resurs tog dela Šumadije. Bolji poznavaoci prilika u Aranđelovcu tvrde da je banjski turizam u toj varoši trenutno u krizi, zbog dugotrajnog nemara prema toj vrsti privredne delatnosti koja se, ističu, najbolje ogleda u dotrajalosti smeštajnih kapaciteta u hotelima Staro zdanje, Izvor i Šumadija. Iz gradske uprave poručuju, međutim, da se Izvor već renovira, te da predstoji temeljna rekonstrukcija i Starog zdanja i Šumadije. Najavljuju i skorašnji početak gradnje još dva hotela.
Pored banjskog turizma, razvojnu prednost Aranđelovca predstavlja i bogata sirovinska baza nemetala, pre svega gline i ukrasnog kamena, odnosno mermera i granita. Otuda se, kažu u gradskoj upravi, sve veći broj privatnih preduzetnika opredeljuje za pokretanje biznisa s mermerom i granitom. Poljoprivreda je, takođe, značajan razvojni potencijal aranđelovačkog atara, u kojem se posebna pažnja, slično Topoli, poklanja unapređenju voćarstva i vinogradarstva, čemu pogoduju osojne (osunčane) padine Bukulje i Venčaca.